هفته تربیت بدنی و ورزش همه ساله از۲۶ مهر تا ۲ آبان به منظور آشنایی جامعه با اهمیّت و اثرات ورزش در زندگی فردی و اجتماعی، توسعه و ترویج ورزش در خانواده ها و ترغیب جامعه به ورزش های همگانی برگزار می شود و این امر تلنگری است براي شروع دوباره یک زندگی بهتر و شادتر .

 

   بدلیل اهمیت تربیت بدنی، یونسکو در سال ۱۹۷۸ در منشور خود آن را به‌عنوان یکی از "حقوق اساسی بشر" به رسمیت شناخت و خواستار فراهم آوردن فرصت‌های آموزشی برای آن در سیستم‌های آموزشی کشورها گردید (ماده ۱) و از کشورها خواسته شد تا با اختصاص جایگاه شایسته و مهم در نظام آموزشی، تربیت بدنی و ورزش را ارتقاء بخشند (ماده ۲) و بر تأمین نیروی انسانی کافی و متخصّص برای آموزش درس تربیت بدنی، برنامه‌ریزی درسی جامع‌ و فراهم آوردن امکانات لازم برای درس تربیت بدنی و ورزش تأکید دارند (ماده۴ و ۵). علاوه بر این‌ها، حمایت پژوهشی، اطلاع رسانی کافی و حمایت وسایل ارتباط جمعی، مقامات دولتی و نهادهای تخصّصی غیردولتی نیز به صورت یک کوشش هماهنگ در جهت ارتقای درس تربیت بدنی خواسته شده است (مواد ۶ و ۸). امّا علی‌رغم اهمیت تربیت بدنی و ورزش به‌عنوان نیاز اساسی دانش‌آموزان، هیچ موقع بعنوان اولویت در نظام اموزشی بسیاری از کشورها، از جمله کشورمان قرار نگرفته است..

 

   زنگ ورزش اهمیت بسیاری در ارضای نیازهای اجتماعی، شناختی و حرکتی دانش آموزان دارد. ساعات ورزش در مدارس ما، بخشی از برنامه یادگیری است و نباید صدای زنگ ورزش در هیاهوی کلاس درس گم شود. آن زمان مطمئنی برای فراگیری بسیاری از مهارتهای زندگی اجتماعی است. در بازی های گروهی، کودک معنای مصلحت " جمع " را فرامی گیرد و در حد توان برای موفقیت گروه خود می کوشد. چه بسا اگر ما معلمان کارتیمی را از همین اوان کودکی یاد میگرفتیم الان برای رسیدن به حق و حقوق مان با این همه مشکل مواجه نبودیم. کم توجهی برخی از مدیران و مسئولان مدارس به تربیت بدنی، متخصص نبودن برخی از معلمان تربیت بدنی و جابجایی اعتبارت تربیت بدنی و صرف ان در امور دیگر باعث کم رنگ شدن اهمیت ورزش در مدارس شده است. اما قدمت ۹۰ ساله درس ورزش و تربیت بدنی در کنار سایر دروس در آموزش و پرورش بیانگر اهمیت این درس می باشد.

 

 

 

 

   ناهنجاری‌های اسکلتی در بین دانش‌آموزان از دیگر مسائلی هست که باید به آن توجه اساسی شود. متاسفانه آمار نشان می‌دهد در بسیاری از مناطق کشور۸۵ درصد دانش‌آموزان با ناهنجاری‌های اسکلتی نظیر گودی گردن و کمر، قوز پشت، پاهای پرانتزی، افتادگی شانه‌ و...مواجه هستند. برخی از این ناهنجاری‌ها منشا ارثی داشته اما بیش‌تر این موارد ناشی از کم تحرکی، بد راه‌رفتن، بد ایستادن، بد نشستن، خوابیدن نامناسب، تغذیه بد و ... است که لطمات زیادی را به کودکان و نوجوانان وارد کرده است. و همچنین وجود تجهیزات ورزشی و میز و صندلی غیراستاندارد در بسیاری از مدارس از دلایل مهم بروز این ناهنجاری هاست. آموزش صحیحِ نشستن و خوابیدن از طریق خانواده ها و رسانه ها و استاندارد سازی صندلی های مدارس می تواند از بروز و تشدید این ناهنجاریها جلوگیری کند.

نظرات شما عزیزان: